Van bijna worst naar M2 in een jaar tijd! Mijn 8 jarige dressuur ruin Bellucio is nu 4 jaar in mijn bezit. In de 4 jaar hebben we al aardig wat blessureleed gehad met de daarbij horende dierenarts bezoeken en kosten. De oorzaak was steeds iets anders. In één van de onderzoeken is ook naar voren gekomen dat hij beginnende artrose in zijn rug heeft. Dit verklaarde voor mij toen der tijd waarom hij zo stijf liep. Als hij eenmaal 10 minuten liep werd het beter. Ik merkte dat een dagje vrij of longeren geen optie was, want dit verergerde zijn klachten. In 2011 ben ik van stal gewisseld. Hierdoor heb ik Monique en haar vader Thijs ontmoet. Monique en Thijs behandelen paarden doormiddel van homeopathie. Homeopathie moest ik niks van weten! Ik was tot die tijd nogal sceptisch over homeopathie.Maart 2013 was Bellucio weer kreupel en dit keer was het goed fout. Hij had in alle twee zijn voorhoeven ontstekingen rond zijn hoefkatrol. Na diverse behandeling met het inspuiten van ontsteking remmers bleek Bellucio bij de “ik geloof” 20% te horen die niet reageert op de ontstekingsremmers. Er waren 2 opties: 1e in laten slapen, 2e: voor aantal maanden weg zetten op de wei.Ik heb uiteraard gekozen voor optie 2. Uiteindelijk heeft hij van juni t/m begin september dag en nacht op de wei gelopen zonder ijzers.Begin september heb ik Bellucio terug gehaald naar stal. Ik was opgelucht, want hij liep niet meer kreupel! Op advies van de dierenarts heb ik hem op speciaal beslag met siliconen laten zetten. Vervolgens moest er een plan worden opgezet “hoe hou ik mijn paard heel”. Ondanks dat ik sceptisch tegenover homeopathie stond ben ik toch maar is een gesprek met Monique en Thijs aangegaan. Gezien het feit dat bij een volgende zelfde blessure er geen toekomst zou zijn voor Bellucio toch het besluit genomen om de homeopathische weg te gaan bewandelen. De conclusie was: hij moet meer zijn achterbenen gaan gebruiken om zijn voorbenen te ontlasten. Maar ja hoe ga je een paard wat toch wel wat overbouwd is, artrose in zijn rug heeft en altijd op zijn voorbenen heeft gelopen ineens op zijn achterbenen laten lopen. Toen begon het echte werk. Eerst zijn we begonnen met een reinigingskuur van de nieren. Verbazingwekkend was hoe een verschil z’n kuurtje al maakte in zijn lopen. Na de kuur zijn we de knieën en heupen gaan behandelen. Deze behandelingen heb ik in een jaar tijd drie tot vier keer gehad en verder is het een kwestie van trainen, trainen en nog eens trainen. In 3 maanden tijd had ik mede dank zei Monique en Thijs een ander paard. Hij begon niet meer stijf en gebruikte veel meer zijn achterbenen. Toen de vraag eind december aan Monique: denk je dat ik in januari mee kan doen aan de regio kampioenschappen. Monique: Ja natuurlijk ik zou niet weten waarom niet! Uiteraard liet ik me dat geen 2e keer vertellen en na bijna een jaar eindelijk weer gestart in het L2 op de kring kampioenschappen en ja hoor door naar de regio kampioenschappen waar we uiteindelijk een mooie 4e plaats hebben bemachtigd. Inmiddels zijn we een jaar verder na terug komst op stal van de wei. Ik heb nooit durven dromen dat we nu onze eerste M2 proef hebben gereden en dat hij gewoon 2 dagen in de week aan de longe loopt zonder dat ik de volgende dag een stijf paard heb! Het belangrijkste voor mij is dat ik weer kan genieten van mijn paard! Als we Monique niet hadden ontmoet had het zo kunnen zijn dat Bellucio inmiddels al verwerkt was tot worst! Wendy de Schipper & Bellucio